Mijn herstel: ‘doorgaan of accepteren?’

Deel 6 van mijn persoonlijke verhaal

In mijn vorige vijf blogs vertelde ik wat mij in november 2020 overkwam en het effect dat dit sindsdien heeft op mijn leven. Deze gebeurtenis heeft me aan het denken gezet en me doen besluiten deze gedachten met andere ondernemers te delen. Ik kwam er namelijk achter dat er heel wat overeenkomsten zijn tussen mijn vakgebied, mijn bedrijf en mijn gezondheid. Dat heb je in de vorige blogs misschien al ontdekt.

Zo heb je in beide gevallen te maken met risico’s die je loopt als ondernemer, hoe je je daarop kunt voorbereiden en op wie en wat je terug kunt vallen als er iets misgaat in je leven of je bedrijf. Als het dan tóch fout gaat, dan is herstel nodig. Daar vertelde ik in mijn vorige blog al over. Maar wat als bepaalde zaken niet te herstellen zijn? Hoe ga je daarmee om? Ga je bij de pakken neerzitten of zie je het als een keerpunt of een kans?

 

Wat valt er te herstellen?

Na mijn CVA kon ik vrijwel niets meer; mijn rechterbeen was verlamd en mijn rechterarm kon ik nog amper optillen. Op dat moment wist niemand in hoeverre ik hier nog van zou herstellen. Wat ik wel vrij snel wist was dat ik het niet zomaar zou opgeven. Ik was nooit gek op sporten, maar sindsdien ben ik dagelijks aan het trainen. In de revalidatiekliniek zeiden ze dat het eerste half jaar bepalend is voor herstel, dan heb je je toppunt bereikt. Ook dat weigerde ik te geloven en ik train nog steeds elke dag om het tegendeel te bewijzen.

Nee, bepaalde functies zullen nooit helemaal herstellen, maar die probeer ik zoveel mogelijk te compenseren met conditie en kracht; door veel te fietsen en aan krachttraining te doen. En dat werpt zijn vruchten af. Een tijd geleden moest ik plotseling hard remmen met de fiets, ik had geen andere keus dan op mijn rechtervoet te steunen, maar die kon dit niet opvangen en dus viel ik. Kortgeleden gebeurde er iets soortgelijks en weer kwam ik op mijn rechtervoet terecht; deze keer kon ik mezelf wél staande houden. Voor mij was dat een enorme overwinning en motivatie om door te gaan met werken aan mijn herstel.

 

Soms moet je accepteren

Dat ik wat restschade overhoud is zeker en sommige dingen zijn nu eenmaal makkelijker te accepteren dan andere. Ik weet dat ik niet meer mijn wekker kan zetten en een half uur later al in de auto zitten. Ik ben misschien niet altijd direct bereikbaar, omdat ik mijn werk om mijn trainingen heen moet organiseren. Voorheen kon je me zo uittekenen met mijn herkenbare kapsel, maar dat kost me nu te veel tijd en energie ’s ochtends in de badkamer. Als je me binnenkort weer eens ‘in het echt’ tegenkomt, zal je me dus zien met een ander kapsel. Ook zal je dan zien dat mijn manier van lopen veranderd is. Dat is overigens iets wat ik moeilijker kan accepteren en het is dan ook mijn doel om dit nog verder te verbeteren. Hier focus ik me nu dagelijks op met mijn oefeningen.

 

Het is maar hoe je het bekijkt

Dat mindset iets heel belangrijks is wist ik al wel, maar heb ik de afgelopen tijd aan den lijve ondervonden. Een positieve instelling helpt me niet alleen bij mijn herstel, maar ook om de weg daarnaartoe prettiger en leuker te maken. Fietsen was nooit zo mijn ding, maar ik kan er nu veel meer van genieten door me bewust te zijn van wat het met me doet. De mooie omgeving, zonnestralen, frisse wind of zelfs regen op mijn gezicht. Daarnaast heb ik alle tijd om na te denken als ik fiets; op een positieve manier. Natuurlijk geeft het ook een goed gevoel dat ik van bewegen en trainen sterker en fitter word; ik ben ruim 20 kilo afgevallen. Van een nood een deugd maken en zorgen dat ik nog genoeg leuke dingen heb om me op te richten, daarmee houd ik me staande.

 

De overeenkomsten met ICT

Je lichaam is een extreem complex systeem. Werkt er iets in dit systeem niet naar behoren, dan heeft dat invloed op allerlei functies in je lichaam. Eigenlijk heel vergelijkbaar met je ICT-systeem. Werkt er iets niet naar behoren of wordt het aangevallen, dan kan dit je systeem volledig platleggen, met alle gevolgen van dien. Op dat moment is het – net als ik en de professionals om mij heen deden – tijd om de schade op te nemen en te bekijken of en hoe die hersteld kan worden.

 

Positief naar de toekomst kijken

Soms is de conclusie dat het niet mogelijk of verstandig is om op dezelfde manier verder te gaan. Dan kun je beter afscheid nemen van dingen waarin je hebt geïnvesteerd en ja; soms ook van samenwerkingspartners. Omdat zij niet voor je klaarstonden toen het nodig was, ze hun afspraken niet nakwamen of hun product of dienst niet voldeed toen het erop aankwam. Maar het goede nieuws: je kunt opnieuw beginnen en het nu eens écht goed aanpakken.

Na mijn CVA ben ik gaan inzien wat ik écht belangrijk vind en waar ik blij van word. Omdat ik het rustiger aan moet doen neem ik daar meer de tijd voor. Waarom zou datzelfde niet voor je bedrijf gelden? Een ‘reset’, die je eraan helpt herinneren waarom je het ook alweer allemaal deed, om te zorgen dat jij en je medewerkers weer met plezier kunnen werken en dat je samenwerkt met goede partijen op wie je kunt vertrouwen.

 

Eens bijpraten of kennismaken?

Zoals ik in mijn vorige blogs ook al zei: je kunt niet alles voorkomen. Toch hoop ik dat mijn verhaal je aan het denken heeft gezet over wat voor jou, de mensen om je heen en je bedrijf nu écht belangrijk is. Wat zijn de risico’s die je loopt en hoe kun je ze zoveel mogelijk beperken? Ook hoop ik dat het voor jou niet alleen bij denken blijft en je ook actie onderneemt. Want, zoals je ziet kan je leven in een fractie van een seconde veranderen. En zakelijk en persoonlijk zijn altijd met elkaar verbonden.

Wil je eens met me bijpraten of kennismaken? Ik nodig je van harte uit om contact met me op te nemen.